«This above all» [or «Daily reminder»]

.... to thine own self be true,
And it must follow, as the night the day,
Thou canst not then be false to any man.

William SHAKESPEARE

«reflections on a snowy day»

snowy days are but static images

of azure skies that hover above us

beyond our vision's grasp

made even more reminiscent of lost signals

by the constant, rhythmic drone

of shovels scraping pavement and asphalt

clean of powder and dust

getting to the earthy surface of our planet

«Escapism»

Sleep with its dark maw shall not find me tonight,
for I shall be a wanderer in the light,
macerating body and limb in the golden sun,
fleeing with it 'til my destiny be done.

My bed shall not feel the comfort of my heat,
nor shall crisp sheets crinkle to my heart's beat;
I shall be an escapèd soul in flight,
tarrying where no eye, nor aught have me in sight.

And when morning comes, perhaps I shall again arrive
to my bedchamber where oft some pleasure I derive:
that of a dream that my sleep imbues
or of a placid awakening with all of Prism's hues.

«Frymëzim nga LRSIP»

Çdo shenjë e jotja zhduket,
çdo hije, çdo shije zbutet,
veç erës tënde që kurrë s'epet;
diçka i shtohet sa kurrë nuk tretet.

Ta dua shpesh trupin plot aromë,
fytyrën tënde dhe buzën e njomë
që më kujton çaste netëve vonë,
puthje si uji që rrjedh nga një stomnë.

Sa shpesh kërkoj të të harroj,
sa shumë pastaj nis të kërkoj;
thërras të të gjej dhe ti kurrë s'më dëgjon
në mendje dhe shpresë diçka zë vajton.

Pyes veten: e ndjen si unë lodhjen
sfilitjen, mundimin e më pas çlodhjen
që sjell i lumi kujtim për ty
që shkon e zhduket sa shfaqet aty?

Me zor i përgjigjem vetes me mohim,
kam dhe më shumë të them, por kurrgjë nuk ka kuptim;
ka vetëm fjalë që s'mbart asnjë fjalor,
kujtime që më vrasin sa më bëjnë gazmor.

«Kërkoj fare pak»

S'ta dua prekjen kur më vjen me gishtat e shpërfilljes,

me shprehjen e talljes, me sytë e shpotitjes.

S'ta dua puthjen kur më vjen me buzët e përbuzjes,

me ngrohje të rreme, me vrullin e këputjes.

Të dua plot pekule, dorëlehtë si puhiza mbi lule,

me qeshje bukurie, buzëzeshje hyjnie.

Me trup t'i dua dhe puthjet në trupin tim,

me afsh që mes honesh e akujsh më ngroh në lartim.