14 dhjetor 2008

«Të nisem...»

Të nisem. Zemra më gumëzhinte me bujari të theksuara. Të nisem... do të mbërrija i mbajtur dhe i ri në këtë vendin tim dhe do t'i thosha këtij vendi llumi i të cilit më hyn deri në përbërjen e mishit tim: «Shumë gjatë jam endur dhe rikthehem drejt shëmtirës së braktisur të plagëve të tua.»

Do të vija tek ky vendi im dhe do t'i thosha: «Më përqafoni pa frikë... Dhe në ditsha vetëm të flas, për ju do të flas.»

E mandej do t'i thosha:

«Goja ime do të bëhet goja e mjerimeve që s'kanë gojë; zëri im liria e atyre që batisen në qelinë e vetmisë së pashpresës.»

Dhe duke ardhur do t'i thosha vetes:

«E sidomos ju, trupi im, shpirti im, ruhuni të mos rrini duarkryq me sjelljen e shterpë të shikuesit, sepse jeta nuk është shfaqje, sepse një det me dhimbje nuk është paraskenë, sepse një njeri që bërtet nuk është një ari që kërcen...»

Aimé CÉSAIRE
Fletore e një rikthimi në vendlindje

09 dhjetor 2008

«la page vide»

la page vide me regarde d'un œil blanc
dont je ne supporte point l'éblouissement

avec chaque lettre que j'y mets
je bâtis des arcs-boutants
pour mon esprit
des perles noires enfilées sur un sens
que je suis le seul à compréhender
pour l'instant

ainsi les mots et les phrases
prennent la place du vide
et maculent la page chaste
—cet abîme affamé—
tel que les gouttelettes pluviales
mouillent et noircissent
la terre sèche
—cette bête assoiffée—

Bush's Place in History

Some food for thought. 

Thanks to Keith Olbermann.