17 maj 2009

«Sa bukur rronim kur ishim bashkë»

Sa bukur rronim kur ishim bashkë,
Dashurinë e kishim të ëmbël shumë,
Zili na kishin të gjithë bota
Kur na shikonin bashkë të dy.
...

Këngë qytetare korçare

«Rubairat»

30

Rënkoj e psherëtij, se s'të kam pranë,
M'u çuar zemra, vojtjet mënt s'më lanë,
Askujt s'ia qaj dot hallin, djall' o punë:
Vrermjalt' e flagëves' e qiellhapsanë!

31

Nga hidhërim' i ndarjes jam përpirë,
Sa e sa herë zemra m'është grirë:
Ty natën të kujtoj e psherëtij,
Nga malli digjem, si qiriri kam shkrirë.

32

Kur s'dhëmp e s'shëmp nuk është Dashuri,
Pa Ferr s'gjen dot Parajsë dhe Huri:
Kur zjarr' e ke në gji, me nat' e ditë
Sot ndrit me gas e nesër ndes më zi.


Omar KHAJAM
Përktheu: F. S. Noli

«përtej dritares»


në muzg a në agim
në zgjim a në vegim
vështroj përtej dritares
dhe, aq pranë
sa hera-herës besoj se mund t'i prek,
ngrihen të njomë e të brishtë,
të veshur a të zhveshur,
plepat që gjethet fërkojnë
sikur diçka duan të më pëshpërisin:
se gdhiu nata,
se ngrysi dita,
se afrohen erërat,
se largohen shirat,
se fletët po shtohen,
se sot po bien,
se mjegullat ngrihen...

16 maj 2009

«Pamja»

Sot u pamë-e sot u ndamë
Dhe nuk thamë njëzë fjalë;
Kur u ndamë vamë-e qamë,
Qamë shpejt ca lot me valë.

Edhe shpejt kur me të dalë,
Vamë-u pamë-e shumë thamë,
Thamë fjalë, fjalë, fjalë,
Pastaj kurrë më s’u ndamë.

Nuk u ndamë-e vetë thamë:
Ç’këto fjalë? Ç’këto lotë?
Ç’ky vajtim q’u vramë-e ramë
Shkrumb e pluhur nënë botë?

Ah kur ramë, kur u dhembmë,
Ndritej dhembja dritë-e artë…
Kur u dhembmë, kur u shembmë,
Shkrepej yll në qjell të lartë…

Yll e dritë bukurija,
Qjell i lartë perëndija,
Ç’vjen e shkon e vjen si hija,
Plas e s’plas kjo dashurija.

Lasgush PORADECI

«E mora shoqezën përkrah»

E mora shoqezën përkrah,
E matmë rrugën ca-nga-ca,
Sikur na ndillte larg diçka.

Pa zu dita perëndoj,
Pa zu nata na mbuloj,
Pa zura shoqen ta pushtoj.

Përse buçet, liqer i qet!
Liqer, ti ç'thua ndaj buçet!
Ç'far' pe, liqer, mi zall të shkretë?

E çasin kur e sjell nër mend,
Kur sjell nër mend, ah! atë vend,
As rroj as vdes, po jam pa mend.

Lasgush PORADECI

«mbrëmë»

sikur të njihje furtunat
që më vlojnë përbrenda,
ndoshta sytë e tu
ndoshta duart e tua
do të ngroheshin pak
do të më afroheshin pak
mbrëmë kur,
të rrethuar nga të panjohur,
nga kërcimtarë të djersitur,
shikimet rrallë na u puthën
fjalët fare s'u shkëmbyen

14 maj 2009

«i stuhishëm»

përcaktorin e rrallë që ruhet për ciklonë e uraganë
ia veshe sot vetes sikur deshe me të të
përshkruaje vorbullën që të rrethon
që të rrëmben prej buzëve të saj
drejt nadirit të errët e të
ngushtë ku gjithçka
përfundon në
humbje
ha
rre

13 maj 2009

«another day»

like caterpillars on fleshy leaves
i bite my way through life
and find in it both colour and sustenance...

in sauntering from petiole to tip,
around its curled edges,
and along the mosaic of the veins
that irrigate its cavernous cells,
i find the chlorophyll of life
which,
warmed by the thousand little fingers of the sun,
and by the little words
and fleeting looks of which i am the object,
gives me the myriad of colours and shades
i call 'another day'

12 maj 2009

LVGETE O VENERES CVPIDINESQVE

Lugete, o Veneres Cupidinesque,
et quantum est hominus venustiorum:
passer mortuus est meæ puellæ
passer, deliciæ meæ puellæ,
quem plus illa oculis suis amabat.
nam mellitus erat suamque norat
ipsam tam bene quam puella matrem,
nec sese a gremio illius movebat,
sed circumsiliens modo huc modo illuc
ad solam dominam usque pipiabat.
qui nunc it per iter tenebricosum
illuc, unde negant redire quemquam.
at vobis male sit, malæ tenebræ
Orci, quæ omnia bella devoratis:
tam bellum mihi passerem abstulistis
o factum male! o miselle passer!
tua nunc opera meæ puellæ
flendo turgiduli rubent ocelli.

CATVLLVS

11 maj 2009

«kërkim fjalësh»

kam kërkuar fjalë dhe net
(në orë të mira dhe ditë)
prej zotash që s'kanë emër, trup, a shpirt
dhe në lutjet e mia
është dukur përgjërimi,
lëngimi dhe vaji i një djaloshi
(tashmë çerek-shekullor)
që ndjenjat dot s'i nxjerr
që dashurinë dot s'e shfaq
me fjalë të rëndomta
me ledhatime të ngrohta
a shikime të shpejta
prandaj kërkon hidhërimin
e me çdo kusht zemrën e zhuritur
që t'i mësojë të flasë si flet poeti
(sadopak... sado-)
pa iu prerë fjala që niset
si buzë drejt buzësh
si ledhatim drejt duarsh
e si shikim drejt sysh që dinë të presin
të lexojnë dy fjalë
dhe një pikë loti ta njohin

«voilà que tu t'en vas»

voilà que tu t'en vas
trop loin de moi dans un sommeil
qui te révèle des rêves
que je ne te laisse pas songer le jour

voilà que tu t'en vas
où tu voulais : dans un lit
qui ne veut plus de moi
où je m'absente malgré tout
et après tout

et après tout...
je me demande
si tu te demandes :
qu'adviendra-t-il des jours
partagés, des nuits veillées
parfois, quelquefois, souvent,
et maintenant... ne plus