Videoja më poshtë (dhe pjesët në vijim të saj) tregojnë atë që, me plot gojë, do ta quaja çastin më demokratik në Shqipëri, si nga ana e cilësisë së dialogut qytetar, ashtu edhe nga ana e mirëkuptimit midis qeverisë dhe popullit intelektual. Për më tepër, ajo vë në dukje hipokrizinë dhe ironinë që është fshehur (ose ka shfaqur fytyrën e pacipë) prapa demokracisë që ka ekzistuar në Shqipëri që nga ai vit e deri në ditët e sotme. Vlen të theksohet, gjithashtu, se kjo ka ndodhur plotësisht nën kujdesin e një regjimi që ishte, në thelbin e tij, jo-demokratik.
Asgjë nuk humbet. Asgjë nuk harrohet.
Ia vlen koha që duhet për ta ndjekur.
Nuk ka komente:
Posto një koment