I kam ardhur rreth shtëpisë, shkuar poshtë e lart
Siç shkon njeriu që një libër ka botuar,
Apo një vajzë e re që një fustan të ri mbart;
E ndonëse bisedën me hir a pahir e kam drejtuar
Ku tema kryesore të bëhej lavdi i saj
Një grua prapë për përralla ka dashur të fliste,
Apo një burrë hutimthi të ëndërronte pastaj,
Sikur një tjetër emër ndër mend i shkonte e vinte.
Ajo është pikësëpari nga ato që dua t’i lëvdojnë.
S’do të flas më për libra a luftën e gjatë
Por do të ec nëpër ferrat e thata derisa të takoj
Një lypës strehuar nga era dhe me atë të ngratë
Të bëj çmos të dal ku emrin e saj të shqiptoj.
Sa të ketë leckamanë, emrin kanë për t’ia mësuar
Dhe do t’kënaqen të kujtojnë se në kohë të largëta,
Ndonëse të rinjtë e patën lëvduar e pleqtë fajësuar,
Mes të varfërve, si pleq e të rinj, i thurnin lëvdata.
William Butler YEATS
Nuk ka komente:
Posto një koment