në afshet e nxehta verore
kujtoj murlanet e hidhura të dimrit
që frynte me furi
ishte vit i ri
i spërkatur tej-tëhu
me grumbuj dëbore të ndotur
mes tyre dëgjoheshin dy hapa
të njëzëshëm
të barazlarguar
ishim unë e ti
të ngrohur nga alkooli
nga krahët e hedhur përqafe
ecnim së bashku
unë me pikëpyetje
ti me vullnet të thyer
në pikëmbërritje na priste nata
e errët si pus
e flaktë si prush
të njoha
dhe në zemrën time mbiu dashuria
më njohe
dhe zemra jote nuk harroi të rrihte
të dua
dhe në zemrën time çel dashuria
s'më do
dhe në zemrën tënde rron ftohtësia
Nuk ka komente:
Posto një koment