e shkrova lamtumirën për ty në pergamen
me bojën Pelikan që mban zi për lajmin që mbart
do ta marrësh sihariqin e kobshëm
dhe do të shquash midis shkronjave
dashurinë e fshehur që vërshon
prej shtratit të zemrës
dhe i rëndon pergamenit të tultë
do të njohësh fillin e fundin e saj
dhe në fund lamtumira do të të zgjojë
prej ëndrrës prej pergameni
të njollosur me bojë të zezë
ti mund ta grisësh letrën lajmëtare
ta hollosh bojën në ujin
ku do të hedhësh copëzat e tij
por nuk do të shuash kurrë
vijat që pena gërvishti
mbi letrën e pambuktë
ku shkruhet historia
e perandorisë së dashurisë
që ndërtova larg teje
e që humbi petalet
pa arritur lulëzimin
do të vijnë të tjerë
nipër e stërnipër
që në një sirtar të vogël
nën gazetën e ditës së Shën Gjonit
do të gjejnë një ditë
copëzat e ronitura të pergamenit
që përshkruajnë perandorinë
ku unë e ti ishim zotër
do të ngjisin dhe dy gjysmat e zemrës
ku një dorë stërgjyshore shkroi dikur
emrin tim e tëndin
ngushtë e ngushtë, bashkë e pranë
si atëherë, si një herë, si kurrë më
Nuk ka komente:
Posto një koment