«Vallja shqiptare»

Tri herë opinga rrahu dheun

sikur kërkoi lejë prej tij;
pastaj shamia palët ndehu
me qetësi dhe madhështi.

Kështu mes qiellit dhe tokës
vallja u lind, vallja u shpall;
këmba sinjale i çon tokës
dhe dora qiellit i jep lajm.

Dhe vallja rrokulliset tutje
mbi kohëra hedhur si hobe;
prilli përsipër i hedh lule,
dhjetori borën shkund atje.

Valle shqiptare, shenja në erë
ylbere tirqesh tej-e-tëhu;
kush ju kërceu ju njëherë
dhe këmbët rob s'i mbenë tek ju?

Kush ra midis vorbullës suaj
dhe s'u përzhit dhe s'u përflak,
ju bubullima me opinga
që nëpër shekuj brodhët varg?

Ismail KADARE