Dhe fytyrën qeramidhe
Si sqeparë ka ca dhëmbë
Dhe një t'ecur karavidhe.
Një grusht këmbë i ka miku
Në këpucë fron të lartë
Bark e kokë si shiniku
Dhe një pamje sysh, të thartë.
Dhe nga duart është i gjatë
Po: shpesh-her i ka të gjata...
Gjith të duket t'jet' i urtë
Po në shpirt m'i zi se nata.
Kur shkon rrugës s'e nxë vendi
Shkel e mfryhet si gjel deti
Djathtë e mëngjër hedh sy shpendi
Me mënyra mendje-lehti.
Kur me shokët rri me fjalë
Për t'i bindur sa q'u thotë
Përpëlitet mun si ngjalë
Pa dhe trupn' e kthen si rrotë.
Miqësinë e ka për cipë
Peshë kurrë s'i ka vënë
Dhe sado q'i shtije kripë
Kripa shije s'i ka lënë.
Di të sillet qysh të duash
Plot mënyra ledhatare
Por mënyrat po t'ia gjuash
Sheh si dhelpër qenka fare.
Jet' e tija plot mistere
Si dhe letrat sibiline
Vepërat si gjemba ferre
Rend si korbi pas stërvine.
Ndrron përdita mij besime
Për qëllime satanike
Merr e jep e çfaq mendime
Me dredhi makjavelike.
Fjal' e tija ka të bindur
Veç për sa që nuk e njohin
Sa për vepra s'është i lindur
Flas për vepra që të ngrohin.
Një bisedë porsa nisi
I çthur fjalët si të dojë
Djallëzi q'e ka prej fisi
Sipas çastit në nevojë.
Se ka frymë diplomati
Le të mburret zotërija
Por qashtu me q'e do fati
Si lum ne dhe Shqipërija!
ASDREN
Nuk ka komente:
Posto një koment