Ti do që nuri yt hapur t'më mbajë
Të rëndat qepalla netëve plot mall?
Ti uron që vegimet t'm'i shpërndajë
Hija jote që dritn' e syve më tall?
Mos vallë shpirtin tënd dërgon prej teje,
Së largu t'u hyjë bëmave t'mia,
Q'orë kote, turp të nxjerrë prej meje,
Arsyen, thelbin ku lind xhelozia?
O, jo! Dashuria jote ka një fund:
Është e imja që më zgjon këtë rast;
Vetë e imja që prehjen time mund,
Për hirin tënd të bëjë rojë çdo çast.
Ty të ruaj ndërsa zgjohesh tjetërkund,
Larg prej meje, ku një tjetër të përkund.
Uilljam SHEKSPIR
SHËNIM: Për herë të parë bëra një përkthim poetik (jo fjalë-për-fjalë) dhe vendosa ta nis me tingëllimën time të parapëlqyer të Shekspirit. U mundova të ruaja formën e rimës dhe kuptimet e vargjeve të pacënuara.
[Origjinali:
Is it thy will thy image should keep open
My heavy eyelids to the weary night?
Dost thou desire my slumbers should be broken,
While shadows, like to thee, do mock my sight?
Is it thy spirit thou send'st from thee
So far from home, into my deeds to pry,
To find out shames and idle hours in me,
The scope and tenour of thy jealousy?
O, no! Thy love, though much, is not so great:
It is my love that keeps mine eye awake;
Mine own true love that doth my rest defeat,
To play the watchman ever for thy sake:
For thee watch I whilst thou dost wake elsewhere,
From me far off, with others all too near.
William SHAKESPEARE]
Nuk ka komente:
Posto një koment