«Dora jote ledhatare»

Dora jote ledhatarja, ësht' e zbehtë si qiri.
Dora jote ledhatarja lëshon dritën e dëborës.
Kur t'a ndjeu magjinë-e pastër që të shtrydheshe prej dorës,
Shpirti im i frymêzuar rëgëtiu në llaftari.

Se me lëndë magjistare u pat bëre tul' i saj;
Tul' i saj u pat gatuar me vaj ere-e brumë dylli;
I dha hëna pak të ndezur, pluhur t'artë-i fali ylli,
E kështu m'u duk hirplotë - haj! o dor'e vashës, haj!

Në vështrim të dorës s'ate ç'pat, o! balli që m'u vdar?
Ç'pat qepall' e përlotur q'i ra pika tatëpjetë?—
Dor' e bryllt' e vashës s'ime, dor' e paqme, dor' e zbetë
Vetëtiu me prush magjije e më bëri mendimtar.

Dora jote që më dhimset, dora jote që më çik;

Dora jote që më shtrihet sipër tëmblave gjumashe;
Dora jote; zemra jote që t'u nda me pesë fashe...
Dh'u bë dorë të më ndali ndaj dyshoj se mos i ik...

Lasgush PORADECI