«Mos më lër»

Mos më lër
Duhet harruar
Gjithçka mund të harrohet
Nga ç'ka kaluar
Të harrojmë kohën
E keqkuptimeve
Dhe kohën e humbur
Duhet të dimë se si
Të harrojmë ato orë
Që me goditje 'pse'-je
Vrisnin ndonjëherë
Zemrën e lumturisë
Mos më lër

Mos më lër
Unë do të të dhuroj
Perla shiu
Të sjella nga vende
Ku shi nuk bie
Do të rrëmoj dheun
Deri pas vdekjes
Për të mbuluar trupin tënd
Me ar e me dritë
Do të ndërtoj një mbretëri
Ku dashuria do të jetë mbret
Ku dashuria do të jetë ligj
Ku ti do të jesh mbretëreshë
Mos më lër

Mos më lër
Për ty do të shpik
Fjalë të pakuptimta
Që ti do t'i kuptosh
Do të të flas
Për ata dashnorët
Që dy herë panë
Zemrat e tyre të përflaken
Do të të tregoj
Historinë e atij mbretit
Që vdiq ngaqë
S'mundi të të takonte
Mos më lër

Mos më lër
Shpesh kemi parë
Të shpërthejë zjarri
I një vullkani të lashtë
Që e dinim tepër plak
Duket se ka
Dhe toka të zhuritura
Që japin më shumë drithë
Sesa një prill i mbarë
Dhe kur mbrëmja bie
Edhe e kuqja dhe e zeza
Martohen bashkë
Që qielli të flakërojë
Mos më lër

Mos më lër
Më nuk do të qaj
Më nuk do të flas
Do të fshehem atje
Duke të parë
Tek kërcen e buzëqesh
Duke të dëgjuar
Tek këndon e qesh
Më lër të bëhem
Hija e hijes tënde
Hija e dorës tënde
Hija e qenit tënd
Mos më lër
Mos më lër
Mos më lër
Mos më lër

Zhak BREL