Parisi në shi nuk është më Paris
ai kthehet në xhungël a savanë
dhe shiu me gjyma
i jep rreshjet e duhura tropikale
kështu ndryshon edhe fauna
dhe njerëzit si zebra e gjirafa
vërsulen hyrjeve të metrosë
si kope shtazësh të etura
drejt oazeve të pakta të shkretëtirës
Në tren, u ngrihen prej trupit
avujt e ujit të shiut
dhe xhamat tashmë të marrtë
nga bulëza të imëta avulli
kërkojnë të marrin pak frymë
kur hapen dyert si epiglote
dhe në ndalesat e rregullta të trenit
ajri i ri shkëmbehet me lagështirën
si udhëtarët tashmë të terur me dordolecë të lagur
Treni vazhdon rrugën mbi shinat e tij të thata
dhe mbi trasetë e lagura të flokëve të mi
kullojnë pika uji që rëndesa i përplas
mbi faqet e librit si lupa liliputësh
për të zmadhuar shkronja tek-tuk
e më pas për të shkrirë në një
puthjen e faqes me faqen përballë
se treni arrin tek ndalesa ku dal
dhe libri mbyll faqet e bardha ku lexohen të zezat
Nuk ka komente:
Posto një koment