Flenë në xhepa
Letrat e padërguara
I ndiej nën lëkurë rreshtat të pëshpërijnë
Zarfat tek dridhen
Filateli që të dashurit nuk do të mundin
Të ma shqisin nga mishi
Janë letra që mbase edhe i shkrova
Por vetes ia dërgova
Në adresa të largëta
Thuaj se veten dua të sqaroj
Me arsyet e të tjerëve
Për pamundësitë e mia
Më flenë nën lëkurë
Letra
Një tufë e tërë
Letra që mbase edhe do të nisen
Në fakt u nisën, por për tek unë
Që si kuti postare e vjedhur
Grumbulloj për vete një farë ngrohtësie, fjalë të mira
Që vetë i shkrova për të tjerë aq mirë
Sa nuk mundet askush të më shkruajë.
Ervin HATIBI
Nuk ka komente:
Posto një koment