Kjo është shkëputje nga përkthimi i sotëm. Vendosa ta ndaj me ju (sado të pakët të jeni në numër) sepse më bëri përshtypje sa mirë e përkufizon edhe reagimin tim ndaj ditëlindjeve. Pa vetëdije, gjithmonë kështu jam sjellë edhe vetë para ditëlindjes. Më pas, kur disa vetë të cilëve u vë rëndësi të veçantë e harrojnë (një, kryesisht), marr edhe unë një pamje hijerëndë e fjalëpakë ku vë në shqyrtim për rivlerësim marëdhëniet me ata që harruan dhe prej të cilëve prisja diçka më tepër. Shkurt me thënë, kuptova se kështu e vë dhe unë në provë shoqërinë me dikë dhe vlerën që ai i vë asaj.
»«
Pas studimesh të gjata mbi vetveten kam nxjerrë gjithmonë në dritë dyciptësinë e thellë të njeriut. Pas gërmimeve në kujtesën time kuptova se thjeshtësia më ndihmonte të shkëlqeja, përulësia të fitoja dhe virtyti të nënshtroja. E bëja luftën me mënyra paqësore dhe me mënyra moskokëçarjeje përftoja në fund gjithçka që lakmoja. Për shembull, nuk ankohesha kurrë kur njerëzia harronin ditëlindjen time; madje ata, me një pikë admirim, edhe habiteshin me fshehtësinë time për atë ditë. Por arsyeja e moskokëçarjes sime ishte edhe më e fshehtë: dëshiroja të më harronin që të mund t'i ankohesha vetes për këtë. Disa ditë para datës që njihja mirë dhe që qëndronte e lavdishme mes shoqesh, rrija në përgjim, i kujdesshëm që të mos më shpëtonte as një gjë që mund të zgjonte vëmendjen dhe kujtesën e atyre të cilët e dija se do të harronin (a nuk pata një ditë qëllimin të fshija datën në kalendarin e një apartamenti?). Me të vërtetuar mirë vetminë time mund ta lëshoja veten në joshjet e një trishtimi burrëror.
Rënia, Alber KAMY
Nuk ka komente:
Posto një koment