«Gremina»

Ti sot as qesh, as qan,
Rri larg, e qetë,
Në shpirtin tënd ti mban
Një faj përjetë.

Një dashuri me gas,
Siç fryri era,
E zure shpejt në ças,
E le përhera.

U ngrove ashtu sa mund,
As shumë, as pakë,
S'të ndriu përdrejt në fund
E bardha flakë.

Më ndriu e griu e shkriu
Ah mua zjarri!
U mvarresh un' i ziu
Mi buzë varri!

E nuk më dhemb aspak
Një vdekj' e gjallë,
Ndaj qava lot me gjak,
Si në përrallë;

Ndaj hoqa rëndë ashtu,
Gjer në greminë,
Llaftarën që më zu,
Për dashurinë!

Për dashurinë, o Zot!
Që shemb një burrë,
Që s'e pat ndjerë dot
Gruaja kurrë;

Që lind e ndritur krejt,
Bukuriplote
Me dritën drejtpërdrejt
Nga drita jote!

Që qesh e qan e zjen,
E s'gjen të qetë,
E zjen e bren e shfren,
E s'vdes përjetë.

Lasgush PORADECI